Sakrament Chrztu Świętego

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: „Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie” (Katechizm Kościoła Katolickiego 1213).

Chrzest jest najpiękniejszym i najwspanialszym darem Boga... Nazywamy go darem, łaską, namaszczeniem, oświeceniem, szatą niezniszczalności, obmyciem odradzającym, pieczęcią i wszystkim, co może być najcenniejsze.

• Darem – ponieważ jest udzielany tym, którzy nic nie przynoszą;
• łaską – ponieważ jest dawany nawet tym, którzy zawinili;
• chrztem – ponieważ grzech zostaje pogrzebany w wodzie;
• namaszczeniem – ponieważ jest święty i królewski (a królów się namaszcza);
• oświeceniem – ponieważ jest jaśniejącym światłem; 
• szatą – ponieważ zakrywa nasz wstyd;
• obmyciem – ponieważ oczyszcza;
• pieczęcią – ponieważ strzeże nas i jest znakiem panowania Boga

(Grzegorz z Nazjanzu, Orationes, 40, 3-4).

Otrzymując Chrzest Święty jesteśmy włączeni do Kościoła, stajemy się członkiem Ludu Bożego. Z chwilą decyzji o chrzcie swego dziecka rodzice przyjmują na siebie obowiązek wychowania religijnego. Wychowanie religijne dziecka posiada decydujące znaczenie dla całego późniejszego jego życia. Rodzice chrzestni powinni wspomagać rodziców, a nawet - w wyjątkowych sytuacjach - przejąć wychowanie religijne. Wiara rozświetla nawet najtrudniejsze chwile życia. Chrystus obdarza ludzi ochrzczonych łaską wiary, nadziei i miłości.

Rodzaje chrztu świętego

W Kościele katolickim istnieją trzy rodzaje chrztu:

• z wody (zwany również uroczystym) – jest najbardziej powszechną formą tego sakramentu. Zwyczajnymi szafarzami tego sakramentu są biskupi, kapłani i diakoni. Jednakże w razie zagrożenia życia nie ochrzczonego, ochrzcić go może każdy człowiek, posiadający znajomość poprawnej formuły chrztu. Ponadto dzieci w zagrożeniu śmierci można ochrzcić nawet wbrew woli rodziców.
• krwi – jest specyficzną formą chrztu, w której umierający bez chrztu z wody otrzymuje oczyszczenie z grzechów (warunkiem jest męczeńska śmierć za wiarę w Chrystusa).
• pragnienia – dotyczy tych, którzy nie zostali ochrzczeni, ale jest w nich pragnienie przyjęcia tego sakramentu.

RODZICE CHRZESTNI 

Rola rodziców chrzestnych - którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego - jest prawdziwą funkcją eklezjalną (officium). Cała wspólnota Kościoła ponosi częściowo odpowiedzialność za rozwój i zachowanie łaski otrzymanej na chrzcie.

Trzy wyznaczniki roli chrzestnego:

• głęboka wiara, którą w kontekście Katechizmu należy rozumieć nie jako przekonanie, że po śmierci coś jest i że nad nami Ktoś jest, ale w znaczeniu chrystologicznym, że nasze zbawienie zależy od więzi z Jezusem Chrystusem;
• zdolność i gotowość do pomocy chrześniakowi na drodze życia chrześcijańskiego, co stanowi aluzję do życia sakramentalnego i modlitewnego;
• bycie chrzestnym to również sprawowanie urzędu kościelnego, co oznacza, że na temat chrzestnego ma coś do powiedzenia nie tylko zainteresowana rodzina, ale i Kościół.

Rodzicem chrzestnym może więc zostać ten, kto: 

1. jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2. ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3. jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5. nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

 (KPK, kan. 874 § 1)