20 grudnia 1993 r. proboszcz parafii ks. Roman Wesołowski zaprosił na spotkanie opłatkowe wszystkich krwiodawców do domu parafialnego i zaproponował założenie parafialnego klubu honorowych dawców krwi. Wszyscy z radością przyjęli ten pomysł. Odtąd rozpoczęły się spotkania z władzami Polskiego Czerwonego Krzyża w Starogardzie Gdańskim w obecności przedstawicieli kierownika PCK, p. Kozłowicz oraz prezesa HDK Stanisława Jaszczerskiego. Było to 9 lutego 1994 r.
Po zaakceptowaniu naszego klubu jako parafialny Klub Honorowych Dawców Krwi został wybrany zarząd:
- prezesem został ks. proboszcz Roman Wesołowski
- dwaj vice-prezesi: Stanisław Chilicki i Bogusław Sawicki
- sekretarzem i skarbnikiem Sławomir Wanta.
Pierwsze oddanie krwi odbyło się 19 marca 1994 r. o godz. w przychodni w Skarszewach. Krew oddało 39 osób.
Warto nadmienić, że był to pierwszy w Polsce parafialny klub HDK.
Odtąd odbywały się akcje oddawania krwi w przychodni w Skarszewach i różnych miejscach np. CZD w Warszawie, CMP w Łodzi, u księży bonifratrów w Krakowie.
Członkowie Klubu uczestniczyli w pielgrzymkach krwiodawców w Częstochowie, gdzie również oddawali krew. Oprócz oddawania krwi w klubie organizowane były mecze piłki nożnej, ogniska, spotkania rodzinne.
W ostatnich latach krew oddawana jest w salkach parafialnych 6 razy w roku. Jest to możliwe dzięki ścisłej współpracy z gdańskim Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa oraz dzięki oddanej służbie pań pielęgniarek i lekarza ze Starogardu Gdańskiego. Krwiodawcy z naszego klubu oddają krew również w innych miejscach najczęściej w Starogardzie Gdańskim.
Każdego roku przybywają nowi członkowie klubu, zwłaszcza osoby młode, pociągnięte przykładem innych, zainteresowaniem tym pięknym dziełem także na katechezie.
W ostatnim roku krwiodawcy oddali 90 litrów krwi.
Podsumowując zaś ilość oddanej krwi w całej historii klubu: 3659,900 litrów, nie licząc oddanej krwi w innych punktach krwiodawstwa, a jest to także pokaźna suma.
W tym roku otrzymaliśmy wyróżnienie od Gdańskiego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa za wieloletnie wspieranie idei honorowego krwiodawstwa.

PATRONEM KRWIODAWCÓW JEST

Św. Maksymilian Maria Kolbe

(1894 - 1941)

Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli, należącego wówczas do zaboru rosyjskiego, jako drugi syn Juliusza i Marianny z domu Dąbrowskiej. Ojciec Rajmunda był z pochodzenia Niemcem a matka Polką. Z powodu trudnej sytuacji finansowej, rodzina Kolbe przeniosła się do Łodzi.

W 1906 roku w kościele św. Mateusza w Pabianicach, według jego relacji, Rajmundowi ukazała się Najświętsza Maryja Panna, trzymająca w ręce białą i czerwoną koronę. Zapytała go, którą wybiera, dając do zrozumienia, że czerwona oznacza męczeństwo, a biała czystość, po czym wziął obydwie.

W 1907 roku, Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, w 1910 rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. W 1912 roku rozpoczął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914 roku przyjmując imię Maria. Uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie Gregorianum w 1915 roku, a z teologii w 1919 na wydziale ojców franciszkanów, jednak interesował się także matematyką i fizyką - w 1915 roku w urzędzie patentowym złożył szkic "ETEROPLANU", aparatu umożliwiającego podróż w kosmos - był to projekt pojazdu międzyplanetarnego, opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej.

28 kwietnia 1918 przyjął święcenia kapłańskie. Mszę świętą prymicyjną odprawił w kościele św. Mateusza w Pabianicach. W 1919 roku powrócił do Polski i podjął wykłady.

W 1927 roku założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów. Wybudował go na gruncie podarowanym przez księcia Jana Druckiego-Lubeckiego, syna Władysława. Wydawał tam m.in. pismo Rycerz Niepokalanej, a w 1935 roku, popularny Mały Dziennik.

W latach 1931-1935 prowadził działalność misyjną w Japonii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika Rycerza Niepokalanej i założył Niepokalanów Japoński. Podobne ośrodki założył w Chinach i w Indiach. W 1936 roku powrócił do Polski, aby kierować Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie - we wrześniu 1939 roku było tak ok. 700 zakonników i kandydatów.

W czasie okupacji niemieckiej działalność klasztoru została zawieszona, pozostałych ok. 40 zakonników, Niemcy aresztowali 19 września 1939 r. Po wyjściu na wolność zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał sie pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. Powtórnie aresztowany 17 lutego 1941 roku, przesłuchiwany i więziony na Pawiaku.

28 maja 1941 roku trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Ojciec Maksymilian Maria Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941, dobity zastrzykiem trucizny - fenolu. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.

22 maja 1999 Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ustanowiła św. Maksymiliana Marię Kolbego patronem Honorowych Dawców Krwi w Polsce.

Dekret podpisał Prefekt Kongregacji kardynał Georgius A. Medina Estevez.