Sakrament namaszczenia chorych

Namaszczenie chorych to sakrament ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, wzmiankowany jako taki w Ewangelii według Świętego Marka (por. Mk 6, 13) i zalecany wiernym oraz ogłoszony przez Świętego Jakuba Apostoła:

"Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5, 14-15).

Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości. Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy:

• wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub starości;
• chrześcijanin zostaje dotknięty ciężką chorobą;
• już raz je przyjął i nastąpiło nasilenie się choroby.

Istota celebracji tego sakramentu polega na namaszczeniu czoła i rąk chorego (w obrządku rzymskim) lub innych części ciała (w obrządkach wschodnich); namaszczeniu towarzyszy modlitwa liturgiczna kapłana - celebransa, który prosi o specjalną łaskę tego sakramentu:

"Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen.
Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen".

Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia są następujące:

• zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
• umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;
• przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
• powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
• przygotowanie na przejście do życia wiecznego

Warto więc zapamiętać:

To sakrament dla chorych - żyjących,

a nie dla umarłych!!!